sanırım aşık oldum :((

offfffff offfffffff sanırım aşık oldum ... Hem de ımsık mı ımsık,uyuz mu uyuz birisinee :(( sinir oluyorum ona ya ,gıcık oluyorum hatta :( bir insan bu kadar mı çekingen olur ...Erkek dediğin benim bildiğim az atılgan,aktif olur ,kızın aklını çelmeyi bilir ... Yok anam yok nerdee !!! ya da ben mi salağım acaba , hoşlanmıyor mu benden ki ... herşeyi düşünür oldum bir hoşlanıyor gibi bir hoşlanmıyor gibi anlamıyorum bişi... bazı hareketleri çok hoşuma gidiyor bazı hareketleri uyuz ediyor ... ya ben ne güzel mutlu mesuttum aklımda fikrimde kimse yoktu... ta ki iş arkadaşım sanırım bu çocuk senden hoşlanıyor,biz öyle hissediyoruz diyene kadar ...aklımı karıştırdılar benim sonuç ben şu anda her anımda onunla olmak istiyorum,arasın istiyorum,onu görmek istiyorum,özlüyorum,en ufacık bi şeyde bile aklıma o geliyor,hep ondan bahsetmek istiyorum,nefes almakta zorlanıyorum,ve ben tüm bu duygu karmaşasını yaşarken onu gördüğümde mutlu oluyorum ve herşeyi unutuyorum,ay nedir bu aşk mı ?kendimden nefret ediyorum yaa şu an bile aklımdan o geçiyor ,uyuz şey ne yapıodur acaba :)off off durumum feci blogcum yaa ne yapıcam ben ... kıskanıyorum bi de onu,böyle acayip trip atıyorum,laf sokuyorum,sanki ne ama ille sataşıcam içim rahat etmiyor çünkü :( valla yaa ne olacak benim halim :( nasıl kurtulucam bu ruh halinden :( çok mutsuzum yaa ühüüüüü :( deli olcam hatta , herşeyden sıkılır oldum en çok da kendimden ,suratım asık,mahkeme duvarı gibi annemin deyimiyle
şu tatil döneminde unutur muyum ki ben onu :( basket de oynamıcam onunla,sosyal aktivite olsun diye basket oynucaktık,topumuzu bile aldık,ama uzak durmalıyım ki daha kötü olmayayım deme :( offf çok kötü bir şey yaa ne yapacağını bilmemek...bak yine içim sıkıldı balkona çıkıyım da bi hava alayım benn yaa :((

KAYBETTİMMMMM ....

Hayatımda çok büyük yeri ve önemi olan,kaybetmekten çok korktuğum babamı ne yazıkki kaybettim ... 2 yıl mücadele edebildi o lanet olası hastalıkla,isyan etmek istemiyorum,biliyorum herşey Allah'tan ama içim yanıyor,gün geçtikçe daha çok içimi acıtıyor yokluğun... ilk kez sensiz bir babalar günü ve doğum günü geçirdim...hayat çok erken aldı seni bizden, en mutlu olacağın zamanda, en yaşayacağın zamanda...Allah veriyor canı Allah alıyor,tek avuntum çok fazla acı çekmeden,huzur içinde gitmiş olman... bundan sonra hiç olmayacağını düşündükçe tüylerim ürperiyor,artık rol yapmama da gerek kalmadı diye düşünüyordum ama bu sefer de arkada kalanları üzmemek için rol yapar oldum,iyiymişim gibi görünüyorum,atlatamışım gibi,alışıyormuşum gibi,ama değil...bugün tam 43. gün ve ben halen sanki bir yere gitmiş de geri gelecekmiş umudu ile bekliyorum ... çalan her kapı zilinde sanki babam gelmiş gibi açıyorum kapıyı ,telefonlara sanki arayan oymuş gibi heyecanla bakıyorum ... Allah bu acının da sabrını veriyor ama çok zor oluyor hayatın devam ettiğini anlıyorum evden çıkınca herkesin kendince derdi var biliyorum ama sanki dünyanın sonuymuş gibi davrandıklarında çok sinir oluyorum.Herşeyin bir çözümü vardır niye bugünü zindan ediyoruz ki kendimize,tek çözümsüz şey ölüm ... bir tek onun çaresi yok çünkü o nedenle küçük şeylerle yetinmeyi öğreniyorum günden güne yaşadığım her gün için, aldığım her dakika nefes için şükreder hale geldim ... hal böyle oldukça daha fazlasını isteyenlere,durduk yere surat asıp kendini ve etrafındakileri mutsuz edenlere de gıcık olmaya başladım ...nerden nereye geldimm...dilerim ki rabbim tüm hastalıkların şifasını versin...alışmam çok zor olacak sanıyorum çok özlüyorum onu hayatımda kocaman bir boşluk oluştu ve bu boşluk nasıl dolar,dolmaz mı bilemiyorum... bildiğim tek şey özlem duyduğum... bi de biliyorum ki babam cennette ; ölmedi o sadece yer değiştirdi ve beni görüyor ,çok uzak belki benden ama hissediyorum ki her anımda yanımda ,kanatları üzerimde ve beni koruyor ... Babacımm seni çok seviyorum huzur içinde uyu,gözün arkada kalmasın,elimden geldiğince yokluğunu aratmamaya çalışıyorum anneme... tabi kimse senin yerini tutamaz ama yokluğunda senin de istediğin gibi daha sıkı tutunucam anneme,ablama ve abime ... bundan sonra hiçbir anımızda yanımızda olamayacaksın bedenen ama ruhun hep bizimle olacak eminim bundan ... nur içinde yat canım babacım ...