8.7.09

KAYBETTİMMMMM ....

Hayatımda çok büyük yeri ve önemi olan,kaybetmekten çok korktuğum babamı ne yazıkki kaybettim ... 2 yıl mücadele edebildi o lanet olası hastalıkla,isyan etmek istemiyorum,biliyorum herşey Allah'tan ama içim yanıyor,gün geçtikçe daha çok içimi acıtıyor yokluğun... ilk kez sensiz bir babalar günü ve doğum günü geçirdim...hayat çok erken aldı seni bizden, en mutlu olacağın zamanda, en yaşayacağın zamanda...Allah veriyor canı Allah alıyor,tek avuntum çok fazla acı çekmeden,huzur içinde gitmiş olman... bundan sonra hiç olmayacağını düşündükçe tüylerim ürperiyor,artık rol yapmama da gerek kalmadı diye düşünüyordum ama bu sefer de arkada kalanları üzmemek için rol yapar oldum,iyiymişim gibi görünüyorum,atlatamışım gibi,alışıyormuşum gibi,ama değil...bugün tam 43. gün ve ben halen sanki bir yere gitmiş de geri gelecekmiş umudu ile bekliyorum ... çalan her kapı zilinde sanki babam gelmiş gibi açıyorum kapıyı ,telefonlara sanki arayan oymuş gibi heyecanla bakıyorum ... Allah bu acının da sabrını veriyor ama çok zor oluyor hayatın devam ettiğini anlıyorum evden çıkınca herkesin kendince derdi var biliyorum ama sanki dünyanın sonuymuş gibi davrandıklarında çok sinir oluyorum.Herşeyin bir çözümü vardır niye bugünü zindan ediyoruz ki kendimize,tek çözümsüz şey ölüm ... bir tek onun çaresi yok çünkü o nedenle küçük şeylerle yetinmeyi öğreniyorum günden güne yaşadığım her gün için, aldığım her dakika nefes için şükreder hale geldim ... hal böyle oldukça daha fazlasını isteyenlere,durduk yere surat asıp kendini ve etrafındakileri mutsuz edenlere de gıcık olmaya başladım ...nerden nereye geldimm...dilerim ki rabbim tüm hastalıkların şifasını versin...alışmam çok zor olacak sanıyorum çok özlüyorum onu hayatımda kocaman bir boşluk oluştu ve bu boşluk nasıl dolar,dolmaz mı bilemiyorum... bildiğim tek şey özlem duyduğum... bi de biliyorum ki babam cennette ; ölmedi o sadece yer değiştirdi ve beni görüyor ,çok uzak belki benden ama hissediyorum ki her anımda yanımda ,kanatları üzerimde ve beni koruyor ... Babacımm seni çok seviyorum huzur içinde uyu,gözün arkada kalmasın,elimden geldiğince yokluğunu aratmamaya çalışıyorum anneme... tabi kimse senin yerini tutamaz ama yokluğunda senin de istediğin gibi daha sıkı tutunucam anneme,ablama ve abime ... bundan sonra hiçbir anımızda yanımızda olamayacaksın bedenen ama ruhun hep bizimle olacak eminim bundan ... nur içinde yat canım babacım ...

3 yorum:

_zAhİr_ dedi ki...

okuyamadım :( sabır diliyorum

duygusalboşluk dedi ki...

saolasın ...

âyine dedi ki...

zordur bilirim ama insan alışıyor inan, yazıyı okurken gözyaşlarım akıp gitse de alışıyor işte gülebiliyorsun yine, inan, alışıyor gibi yapmadan yaşarsan bu acıyı ruh sağlığın açısından iyi olur, ben de aynı hatayı yaptım, sonra doktor doktor gezmek zorunda kaldım, Allah sana ve ailene sabır versin, babana da rahmet etsin