facebookkk

Allah'ım şu facebook nasıl bişidir yaa ? kimisi eskisi sevgilisiyle barışır,kimisi sevgilisini,eşini aldatır,kimisi chat odalarına dadanıp acayip işlerle uğraşır....say say uzar gider bu liste...ya ben naptım? eski erkek arkadaşımın adını arattım...buldum...evlendiğini öğrendim...sinirimden kudurdum...hem de benden önceki kız arkadaşıyla evlendiğini öğrenince iyice deliye döndüm...onun yeri ayrıydı ben de diğerlerinden farklıydı bambaşka bir masumiyeti sevimliliği vardı off ne kadar bahtsız bir insanım yaa...durun daha bitmedi bu da yetmezmiş gibi bir de böyle bir msj döşedim yolladım...yapmamam gerekirdi biliyorum ama yaptım...en azından içimde bir kaç bişi kalmıştı onları döktüm benim halen için yanıyor onun da içi yansın istedim çümkü ortada bir sorun yokken bitmişti ilişkimiz ben neden ayrıldığımı 2,5 sene geçmesine rağmen halen bilmiyorum facebooka da lanet ediyiorum artık kapadım zaten adresimi de o msjı yolladıktan sonra :( halen kabullenemiyorum ya kabullenememk böyle bir şey işte insanı her gün bir kez daha öldürüyor :(

puffffffffffffff :(

ne haldeyim bilmiyorum :(

bazen çekip gidenleri öyle kıskanıyorum ki ...
gitmek istiyorum bazen çok ...
sorgusuz sualsiz hiç hesap vermeden
ardıma bakmadan ...
ama gidemiyorum ...
çünkü geride kalanları düşünüyorum
hep başkalarını düşünmekten
kendimi düşünemez oldum ...
istediğimi yapamaz
ne istediğimi de bilmiyorum ya hoş ...
mutlu olmak istiyorum sadece...
bu kadar uzak mı mutluluk?
nerede saklanıyor ki ?
çıkmak bilmedi ne zamandır
çok özledim hayata gülen gözlerle bakmayı
çok özledim hayata gülen gözlerle bakmayı, tüm
zorluklara rağmen gülen gözlerle bakabilen adamı;babamı...
özledim...özledim...

sanırım aşık oldum :((

offfffff offfffffff sanırım aşık oldum ... Hem de ımsık mı ımsık,uyuz mu uyuz birisinee :(( sinir oluyorum ona ya ,gıcık oluyorum hatta :( bir insan bu kadar mı çekingen olur ...Erkek dediğin benim bildiğim az atılgan,aktif olur ,kızın aklını çelmeyi bilir ... Yok anam yok nerdee !!! ya da ben mi salağım acaba , hoşlanmıyor mu benden ki ... herşeyi düşünür oldum bir hoşlanıyor gibi bir hoşlanmıyor gibi anlamıyorum bişi... bazı hareketleri çok hoşuma gidiyor bazı hareketleri uyuz ediyor ... ya ben ne güzel mutlu mesuttum aklımda fikrimde kimse yoktu... ta ki iş arkadaşım sanırım bu çocuk senden hoşlanıyor,biz öyle hissediyoruz diyene kadar ...aklımı karıştırdılar benim sonuç ben şu anda her anımda onunla olmak istiyorum,arasın istiyorum,onu görmek istiyorum,özlüyorum,en ufacık bi şeyde bile aklıma o geliyor,hep ondan bahsetmek istiyorum,nefes almakta zorlanıyorum,ve ben tüm bu duygu karmaşasını yaşarken onu gördüğümde mutlu oluyorum ve herşeyi unutuyorum,ay nedir bu aşk mı ?kendimden nefret ediyorum yaa şu an bile aklımdan o geçiyor ,uyuz şey ne yapıodur acaba :)off off durumum feci blogcum yaa ne yapıcam ben ... kıskanıyorum bi de onu,böyle acayip trip atıyorum,laf sokuyorum,sanki ne ama ille sataşıcam içim rahat etmiyor çünkü :( valla yaa ne olacak benim halim :( nasıl kurtulucam bu ruh halinden :( çok mutsuzum yaa ühüüüüü :( deli olcam hatta , herşeyden sıkılır oldum en çok da kendimden ,suratım asık,mahkeme duvarı gibi annemin deyimiyle
şu tatil döneminde unutur muyum ki ben onu :( basket de oynamıcam onunla,sosyal aktivite olsun diye basket oynucaktık,topumuzu bile aldık,ama uzak durmalıyım ki daha kötü olmayayım deme :( offf çok kötü bir şey yaa ne yapacağını bilmemek...bak yine içim sıkıldı balkona çıkıyım da bi hava alayım benn yaa :((

KAYBETTİMMMMM ....

Hayatımda çok büyük yeri ve önemi olan,kaybetmekten çok korktuğum babamı ne yazıkki kaybettim ... 2 yıl mücadele edebildi o lanet olası hastalıkla,isyan etmek istemiyorum,biliyorum herşey Allah'tan ama içim yanıyor,gün geçtikçe daha çok içimi acıtıyor yokluğun... ilk kez sensiz bir babalar günü ve doğum günü geçirdim...hayat çok erken aldı seni bizden, en mutlu olacağın zamanda, en yaşayacağın zamanda...Allah veriyor canı Allah alıyor,tek avuntum çok fazla acı çekmeden,huzur içinde gitmiş olman... bundan sonra hiç olmayacağını düşündükçe tüylerim ürperiyor,artık rol yapmama da gerek kalmadı diye düşünüyordum ama bu sefer de arkada kalanları üzmemek için rol yapar oldum,iyiymişim gibi görünüyorum,atlatamışım gibi,alışıyormuşum gibi,ama değil...bugün tam 43. gün ve ben halen sanki bir yere gitmiş de geri gelecekmiş umudu ile bekliyorum ... çalan her kapı zilinde sanki babam gelmiş gibi açıyorum kapıyı ,telefonlara sanki arayan oymuş gibi heyecanla bakıyorum ... Allah bu acının da sabrını veriyor ama çok zor oluyor hayatın devam ettiğini anlıyorum evden çıkınca herkesin kendince derdi var biliyorum ama sanki dünyanın sonuymuş gibi davrandıklarında çok sinir oluyorum.Herşeyin bir çözümü vardır niye bugünü zindan ediyoruz ki kendimize,tek çözümsüz şey ölüm ... bir tek onun çaresi yok çünkü o nedenle küçük şeylerle yetinmeyi öğreniyorum günden güne yaşadığım her gün için, aldığım her dakika nefes için şükreder hale geldim ... hal böyle oldukça daha fazlasını isteyenlere,durduk yere surat asıp kendini ve etrafındakileri mutsuz edenlere de gıcık olmaya başladım ...nerden nereye geldimm...dilerim ki rabbim tüm hastalıkların şifasını versin...alışmam çok zor olacak sanıyorum çok özlüyorum onu hayatımda kocaman bir boşluk oluştu ve bu boşluk nasıl dolar,dolmaz mı bilemiyorum... bildiğim tek şey özlem duyduğum... bi de biliyorum ki babam cennette ; ölmedi o sadece yer değiştirdi ve beni görüyor ,çok uzak belki benden ama hissediyorum ki her anımda yanımda ,kanatları üzerimde ve beni koruyor ... Babacımm seni çok seviyorum huzur içinde uyu,gözün arkada kalmasın,elimden geldiğince yokluğunu aratmamaya çalışıyorum anneme... tabi kimse senin yerini tutamaz ama yokluğunda senin de istediğin gibi daha sıkı tutunucam anneme,ablama ve abime ... bundan sonra hiçbir anımızda yanımızda olamayacaksın bedenen ama ruhun hep bizimle olacak eminim bundan ... nur içinde yat canım babacım ...

..........................

son 2 yıldır tuttuğum gözyaşlarıma hakim olamıyorum nedense şu günlerde...
uzun zaman sonra hastaneye gittim ellerimin içi pul pul soyulmaya başladı çünkü
doktoru beklerken 17 nisan 2007 canlandı gözümde babam hastane odasında tahlillerin sonuçları gelmiş bir umutla bekliyoruz iyi haberi duymayı ... asistan beni yanına çağırıyor ve diyor ki bu hastalığın en önemli ilacı moral babanızın moralini yüksek tutun stresten sinirden mikroplardan uzaklaştırın ... halen konduramıyorum nasıl yani diyorum asistan cevap veriyor 'Sclc' diyor hastamız ama ilk evresi 5 yıl yaşama ihtimali var ... o an dünya başıma yıkılıyor 5 yıl ömür biçiliyor babama 2 yılı gitti 3 yılı kaldı :((hastane duvarları üstüme geliyor insan sesleri beynimde uğulduyor...ve işte o gün öğreniyorum ben Rol yapmayı... ağlamıyorum ağlayamıyorum ... çünkü inandırıcı olmam lazım babamların yanına döndüğümde onun anlamaması için gülümsemem lazım hayatımın en zor günü... ve ben gülerek giriorum içeriye önemli değilmiş diorum sadece bir yağ parçasıymış... annem yüzünde mutlu bir gülümseme babam şaşkın ... o an anlıyorum ki içi kan ağlarken gülebiliyormuş insan o gün bugündür ben etrafa şen kahkahalar atabiliyorum göşyaşlarımı içime akıtabiliyorum ... çok şey öğrendim son 2 yılda ... insan ömrü anlık belki o nedenle tadını çıkarmalı anın ... insanlar bana aptal diyor belki bu kadar güzel bir bölümün ve şansın varken neden KPSS çalışmıyorsun... çünkü biliyorum KPSS kazanma şansım yüksek ama babamın yarın yanında olabilceğimin garantisi yok ... o nedenle erteliyorum bu olayı atanıp gidersem uzakta olucam göremicem babamı sık sık tamam belki şimdi de çok fazla göremiyorum çalışıyorum ama mutluluk veriyor bana onunla aynı yerde aynı sabaha uyanmak günaydın demek bile yetiyor Allah'a dua ediyorum almasın onu bizden diye canım babamı çok ama çok seviyorum ....

TOPLANTI !!!!!!!!!!!!!!!

EVET VE O BÜYÜK GÜN GELİR

Tüm ara sınıfların velisi kapıda ....

Ve ben giriş katında olduğum için

İlk çalınan kapı benimki....

Aynı şeyleri söylemekten yoruldum

vallahi....

Evet kızınız/oğlunuz iyi ama daha fazla çaba göstermeli...

Çok memnunum derse katılımı süpper mükemmel :)

İyiki doğurmuşsunuz hahaaa :)

Yoksa biz napardık onlarsız ....

Offffff Offffffff ....

Hocam bizimkinde ilgi dağınıklığı var ne yapmalı ?

Ne bileyim kardeşim

psikolog muyum ben

Öğretmenim altı üstü aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa !!!!

Çıldırış !!!!!

Böyle diyemiyorsunuz tabi...

Evet o zaman bence profesyonel birinden yardım almalısınız...

deyip yollursunuz...

buradan herkese sesleniyorum

Sakın ama sakın öğretmen olmayın :((

Eğer aklınız varsa ve henüz meslek seçimi yapmadıysanız

iyi düşünün hem de çok iyi ....

amanınnnnnnnnn !!!! blogunun varlığını unutan bana kuvvetli bir alkış istiyorum çak çak çak ... saolun saolun .... aylar geçmiş aylar .... bundan sonra düzenli yazmaya çalışayım inşallah Allah nasip ederse ....

Bahar gelsin diye öldüm bittim...
Bahar geldi de noldu
Ben hasta oldum....
Salya sümük ... sümüklü böceğe döndüm resmen ...
Burnum yara oldu silmekten :((
Ben baharı bu kadar sevinçle ve hasretle beklerken
Bana yaptığına bak olcak iş mi bu şimdi ....
Ah ah...
Umarım çabuk geçer
Yoksa perişan olucam ben :((

Hoş hasta olmasam ne değişecek ki ....
Gezip tozmaya kırlara bayırlara çıkmaya vakit mi var ...
Bu güzelim güneşli günleri sadece öğlen işe giderken görebiliyorum ...
Ha bi de hafta sonları erken çıkıyorum ya işten o zaman
psikolojim bozuldu vallahi yaa
Gece 9 a kadar çalışmaktan
Yarasa gibi oldum artık...
Gün ışığında görmekte zorlanır oldum
Durum vahim hem de çok vahim...
bu hayattan çekip kurtaracak birini arıyorum
Görürseniz oralarda bu taraflara yollamayı unutmayın :))